Ассассин (Тарихий-замонавий роман). ЎН БИРИНЧИ БОБ. 1999 йил Феврал

ЎН БИРИНЧИ БОБ

1999 йил Феврал

Вазирлар маҳкамасининг мажлиси 15 Феврал кунига белгиланган эди. Амалиёт ҳам шу кунга тайёрланганди. Аммо бирданига Каримов мажлисни 16 Феврал кунига қолдириши ҳаммани шошилтириб қўйди.

Рустам, Отабек ва Қорабой ака ёнма-ён хоналарда ётардилар. Деворлари бир эди, аммо ёнма-ёна эканликларини билмасдилар. Уларга ҳаётнинг қизиғи қолмаган ва фақат интиқом ҳисси билан яшардилар. Қорабой ака йўқ бўлган оиласи ҳаққи қасос олиш умида тонгни кутаётганди. Рустам ҳам ухламаётган ва тезроқ бу зулматли тун битишини истаётганди. Отабек эса “Эшик очилиши билан биринчи бўлиб югуриб чиқаман ва портлатгичлар солинган машинани ўзим бошқариб бориб ҳукуматнинг биносига ураман” деб ўйларди.

Уларнинг ҳар бирига алоҳида вазифа белгиланган ва алоҳида гуруҳларга киритилган эдилар. Улар билан алоқа қилган кишилар амалиётнинг барча нуқталаридан хабардор қилар эдилар.

Бу аввалига бироз шубҳа уйғотган бўлса-да, лекин кейинчалик улар Каримов ва унинг ҳукуматини йўқотиш учун жуда жиддий иш бораётгани ва бунда ўзлари ҳам муҳим вазифа олганларига чин дилдан ишониб қолгандилар.

Кечалари уларни олиб чиқиб, Мустақиллик майдони, Миллий банк ва бошқа жойларни кўрсатишар, қаёқдан келиб, қаерга ҳужум қилишни айтишар ва қуроллардан қандай фойдаланишни ўргатишарди. Кейин хариталарни келтириб, синовлар ўтказишарди. Бир марта Рустамни ҳатто чет элдан қайтган йигит билан учраштиришди. Унинг исми Зайниддин экан.

Зайниддин билан эски шаҳардаги бир мачитда учрашдилар. Яна бир неча киши бор эди. Зайниддин уларга хориждаги биродарлар бу режимни ағдариб, Оллоҳ буюрган ҳокимиятни ўрнатишга тайёр эканликларини ва улардан ишора кутаётганларини айтди.

Рустам ва Бобур деган йигитни бирга олиб боришганди. Бобур бир йил олдин қамалган экан. Хориждан ушлаб келишган. Энди амалиётнинг асосий раҳнамоларидан бири эди. Улар биргаликда хуфтон намозини қилиб, тонгга қадар гаплашдилар. Вақтларининг анчагина қисмини курашга бошлайдиган оятлар ва ҳадисларни ўқишга қаратдилар.

Рустамни ҳайратга солган нарса Зайниддиннинг нотиқлиги бўлди. Ҳар калимани теран-теран қилиб айтар ва сўзларини тарихий воқеалар, ҳикоятлар билан мустаҳкамлар эди. У айтиб берган ҳикоятлардан бири Рустамга қаттиқ таъсир қилди.

-Сиз биродарлар мана бу ҳикоятдан хабарингиз борми? Буни қулоғингизга қуйиб олинг,-дея уларга мурожаат қилганди Зайниддин,-Искандар дейилган зот Машриққа келганда, қараса, одамлар одамларга ўхшамас эдилар. Уларнинг кўзлари, бурунлари жойида эмас. Кимнингдир кўзи битта бўлса, яна кимнингдир оғзи иккита. Шундай ёмон касалликлар тарқалган экан-ки нафас олсанг, албатта битта касал юқадиган жой экан. Болалар туғилганидан бошлаб букри, ё жуда ҳам озғин ёки жуда ҳам семиз бўлиб ўсар эканлар. Улар туну кун ингранар, қийноқда азобланар эканлар. Кексалар судралиб қолишган. Ҳеч ким ўлолмас экан. Худди қурт каби ўрмалаб юрганлар, илон мисол вишшиллаганлар, қурбақадек сакраганларнинг сон-саноғи йўқ экан.

Искандар бу аҳволни кўриб жуда ҳам ҳайратга тушибди ва Оллоҳга мурожаат қилиб бу бандаларини нега бу куйга солганини сўрабди. Унинг рўёсида маълум бўлибди-ки, бу ерда яшаганлар Иблисни ўзларига раҳнамо қилиб олибдилар. Иблисни мақтаб, иблисга сиғинибдилар. Ҳатто фарзандларининг исмини Иблис деб қўйганлари бўлибди. Шоирлари Иблис ҳақида достонлар ёзсалар, носирлари китоблар битибдилар. Болалари Иблисни ота десалар, оталари Иблисга нафақат ўзларини, балки оналари, қизларини инъом этар эканлар. Нега?

Иблис уларга нима берди ёки нима қилдики, улар унинг қулига айландилар? Иблиснинг қилган иши битта экан, у ҳам бўлса уларнинг дилига қўрқув солган экан. Улар Оллоҳдан эмас, иблисдан қўрққанлари учун яратувчи уларга ишоралар юборибди. Кимнидир қийноққа дучор этса, кимнидир айрилиқ азобига солибди, кимнидир хасталикка йўлиқтирса, яна кимни шармандликка рўбарў қилибди.

Аммо улар ўзларига келмабдилар. Ишорани сезмабдилар. Шунда уларга ибрат бўлсин деб қўшни мамлакатдагиларга шодликлар улашибди. Улар қўшниларидаги бу шодликларни бахтсизлик деб билибдилар. Иблисдан келган қурқувни эса шу қадар ўзларига сингдирибдиларки, ҳатто ўлаётганда ҳам Иблисга сиғиниб ўла бошлабдилар. Шунда яратувчи уларни ўлолмайдиган қилиб қўйибди. Азобларнинг энг катталарини юбораверибди ва уларни Иблисни танишга ундабди. Лекин бир марта Иблиснинг домига тушганлар қайтиб чиқа олмабдилар. Дунёда эркинлик борлигини унутибдилар ва Оллоҳ ҳам уларни унутиб, улардан воз кечибди.

Искандар ўзига воқиф бўлган бу хабардан кейин қиличини яланғочлаб Иблиснинг ёнига борибди. Иблис уни катта
-Майли мени ўлдир, ўзим ҳам бу бадбахт халқдан чарчадим, аммо бир кун изн берсанг мен ўзимда айб йўқлигини сенга кўрсатаман,-дебди.

Искандар “Хўп” деб қараб турибди. Иблис халққа
-Мени мақтаманглар,-дебди.
Аммо маддоҳлар мақтайверибдилар.

-Менга бир тийинларингиз керак эмас,-дебди Иблис.
Қараса, энг камбағаллар ҳам бор бутларини сотиб, халта-халта пул олиб келаётган эмишлар.

-Сайлов қиламиз, мени сайламанглар,-дея ёлворибди Иблис. Искандар қараб турса, ҳамма Иблисга овоз бераётган эмиш. Шунда у жаҳли чиқиб “Бу халқ эмас, булар қурт қумурсқалар”, деб уларни қириб ташлабди.

Яна тушида унга маълум бўлибдики, агар у Иблисни ўлдирганда балки бу жонзотлар қурт-қумурсқалар ҳолидан яна одамлар ҳолига қайтишлари мумкин бўлар экан. Аммо иш ишдан ўтган, ғишт қолипдан кўчган эди.

Искандар йўлга чиққанда эса, Иблис унга ҳужум қилибди. Аммо у орқасига қарамай кетиб қолибди. Унинг орқасидан

-Сен ярадор эмассан, сен буюксан, сен ўлмассан,-дебди.

Ўшанда Искандар, Иблис ҳамма нарсанинг тескарисини гапириши ва халқ ҳам шунга ўрганиб қолганини, англабди. Ҳақиқатни англаб қиличини қинидан чиқараман деса, қон йўқотишдан ҳолсизланиб саҳрога тиз чўкиб қолибди. Иблис эса хахолаганча турган эмиш. Шунда Искандар “Авлодларим, бу хатони мен қилдим, сиз қилманг”, дея авлодларга илтижо қилган экан. Бугун бизнинг хато қилмайдиган кунимиз бўлиши керак!…

Рустам охирги кеча Зайнидиннинг бу ҳикоятини қайта-қайта эслаб чиқди. Лекин неча йилдан бери қийноқлар ва азоблар гирдобида эзилгани бир томон бўлди ва амалиётни 16 Февралга кечиктирганлари бир томон.

Инсон бир нарсага ўзини тайёрлаши жуда қийин кечади. Ўзини ўлимга таёрлаш эса ундан ҳам қийин. Лекин Қорабой ака ва фарзандлари Рустам ҳамда Отабекнинг умрлари бир кунга узайди. Бу уларни шод этмади, балки изтиробга солди. Чунки улар қасос кунини, қасос соатини шодлик дақиқаси деб билардилар. Ана шу дақиқада бошларига тушган барча азоблардан халос бўлишларини ва интиқом ҳиссида қоврилишларини ўйлардилар.

Каримов мажлисни бир кун орқага олиши уларнинг нафратини янада кучайтирди. Интиқом ҳиссисга куч берди. Охирги лаҳзаларда ҳам бизни қийнамоқда деб ўйлашди.

Бир кун минг йилга айланди. Улар бутун изтиробларни қайта яшаб чиқдилар ва ниҳоят амалиёт дақиқаси етиб келганда, машиналарга қушдек учиб миндилар.

Қорабой ака машинага минар экан, сал нарида ўғлига ўшаган бир йигитни кўрди. У ҳам унга қараб турарди. Ертўладан ташқарига чиқиб, кўзимга сароб кўринмоқда деб ўйлади. Ҳалиги йигит ҳам унга қараб-қараб машинага минди.

Орқасидан бошқа машинага минаётган яна бир йигитни кўрди. Буни Отабекка ўхшатди ва ўлимнинг олдидан Худо фарзандларимни кўзимга кўрсатмоқда деб ўйлади. Худди ана шундай ҳис Рустам ва Отабекда ҳам бор эди. Улар гўё мўъжиза олдида лол эдилар.

Амалиётни режалаган одам эса отаси ва фарзандларини узоқдан бўлса-да охирги маротаба бир-бирларига кўрсатиб, ўз кўнглини роҳатламоқчи эдими? Йўқ. Балки бу томони ҳеч кимнинг хаёлига ҳам келмаган ва бир-бирини олисдан кўриб қолиш шунчаки тасодифмиди? Йўқ. Режа тузилганда бу нарса алоҳида ўйланган ва уларни охирги лаҳза ҳам интиқом ҳисси билан суғориш планли тарзда амалга оширилганди. Бу шайх Ҳасан даврининг бугунги кундаги инъикоси эди…

Каримов шу куни ишга эрта келди ва сейфни очиб дасталаб қўйилган мактублардан бирини олди. У ўзининг номига келган мактубларни деярли ўқимасди. Аммо турли тасодифлар туфайли баъзи мактублар қўлига етиб қолса, ўқиб ё йиртиб ташларди ё отиб юборарди. Аммо камдан камларини олиб қўярди. Мана бу мактубни ва уни берган одамни эса яхши эслайди.

Ўшанда қизини турмушга чиқаргани учун Дархонда наҳор оши берди. Қудаси билан ташқарида туриб, келган-кетган билан салом-алик қилиб туришди. Ош еб чиққан бир нотаниш одам унинг қўлига бир конверт тутқазди. Тўёна бўлса керак деб олиб қўйди. Аммо кейин қараса, жуда чиройли ҳуснихатда ёзилган мактуб экан. Негадир бу хат унга қаттиқ таъсир қилди. Мана саккиз йилдир-ки бу хат сейфда. Фақат нусхасини маслаҳатчиси Алимовга берганди.

Каримов худди яқинда ёзилгандек, махсус сейфда сарғаймай турган бу хатни яна бир бор ўқий бошлади

…Пахта иши деб кўп одамлар қамалиб кетди. Агар бу адолат учун бошланган ҳаракат бўлганда, биринчи бўлиб сиз қамалишингиз керак эди. Чунки сиз бу ишларнинг бошида тургансиз. Қўшиб ёзиш бошланадиган жойнинг номи Госплан эди. Сиз умрингизни қарийб йигирма йилини шу идорада ўтқаздингиз. Қўшиб ёзишнинг барча маханизмлари шу идорада кашф этилганини ахмоқ ҳам билади. Минг-минг одамларни қамашди, аммо сизга ҳеч нарса дейишмади.

Сиз бир неча йил Молия вазири бўлдингиз. Қўшиб ёзиш, пахта ишининг барча пуллари сизнинг қўл остингиздан чиққан. Чунки ўртада бир-икки сўм эмас, миллионлар, миллиардлар айланган ва бу қадар маблағ Молия вазирининг хабарисиз айланмасди. Аммо сизга индашмади.

Сиз вилоятда партия комитетининг биринчи котиби бўлдингиз. Бу пайтда қўшиб ёзиш энг авжига чиққан эди. Сизни обкомнинг биринчи секретари дейишарди. Вилоятда биринчи секретарнинг изни бўлмасдан бир иш қилинмасди. Шунинг учун ҳам барча обком секретарларини қамашди. Аммо сизга индашмади.

Чунки сиз уларнинг ўз одами эдингиз. Чунки уларнинг мақсади ҳокимиятни сизга олиб бериш эди. Шу йўл билан бизни мустамлака остида сақламоқчи эди улар. Ўшанда мустақиллик ҳаракатлари кучайганди. Бу жуда катта тўлқин. Дарёга айланганди. Унга очиқ қарши чиққан одамни ва одамларни оқизиб кетарди бу дарё. Шунинг учун ҳам бу қудратли тўлқинга панд бериш учун сизни топишди.

Сиз ҳамма томонлама уларга мос келдингиз. Умр йўлдошингиз улардан ва зеҳниятингиз ҳам уларга яқинлашиб қолган. Мен кўп эътибор қилдим. Бизнинг тилимизда гаплашганда жуда қийналасиз ва уларнинг тилида гаплашганда роҳат қиласиз. Инсон қайси тилда роҳат гаплашса, бутун қалбидагини ҳеч бир тўсиқларсиз ифодаласа, демак бу тил унинг она тилидир. Сиз турли гаплар ва ҳаракатлар билан бизни алдашингиз мумкин, аммо юрак юракдан улар билан, улар билан биргасиз. Яна ҳам очиқ айтсам, сиз улардан бирисиз. Сиз бизга бегонасиз. Ўзимиздан чиққан бегона!

Эсингиздами, депуталаримиз мустақиллик эълон қилганларида қарши чиққан эдингиз. Орадан бир йил ўтиб, қамалиш хавфи билан юзма-юз келиб қолдингиз ва дарров мустақиллик эълон қилдингиз.

Бу халқимизнинг фожеаси. Бу халқимизнинг Худо ургани деганлар кўп. Аммо барибир ҳамма нарса Худонинг ҳам эмас, сизнинг қўлингизда. Бугун тарихий зарурат туфайли катта имкониятга эгасиз. Мустақиллик эълон қилиб, ўзингизни қутқарган каби энди бутун халқни ҳам қутқариб қолиш имконига эгасиз.

Сиз ҳам эркаксиз, хотинингиз бор. Сиз ҳам отасиз. Фарзандларингиз бор. Ҳеч бўлмаса шуларни ўйланг. Агар сиз ҳозиргидек гапда бошқа ва амалда бошқа бўлсангиз улар ҳам бахтсиз бўладилар. Бутун халқ, умр йўлдошларимиз, фарзандларимиз бахтсиз бўладилар.

Сиз ҳақингизда эшитдим. Йўлига тўсиқ бўлгани учун отасини уриб, оғзини қонга ботирган ва оқ қилиниб, уйдан ҳайдалган кимса, дейишди. Биринчи хотини ва ўғлини кўча-куйда дарбадар қилиб қўйган номард, дейишди. Наҳотки, Худо шундай одамни бизнинг бошимизга юборди? Демак, бу ишнинг Худога алоқаси йўқ. Телевизорга чиқиб, сизни Худонинг ердаги сояси, деган муфти ҳам сизга ўхшаган мунофиқдир.

Сизда ана шуларнинг ҳаммасидан қутилиш имкони бор. Бу эса оқил ва одил инсонларга қулоқ тутиб, халққа хизмат қилишдир. Аммо сизни бу масалада ҳам бадбахт дейишди. Оқил одамларни оёқ ости қилиб, ахмоқларни қўллайдиган киши дейишди. Отасини ўлдириб, онасини хотин қилган бадбахт ҳам сизни мақтаса унга мансаб бериб, уни ёнингизда олиб юрасиз, деб эшитдим. Наҳотки?! Наҳотки бу халқнинг шўри қуриган?!

Шундай экан, сизга мактуб ёзиш ҳам ахмоқлик эмас-ми? Мен ачиқ-ачиқ сўзларни танладим ва сизни инсофга чорламоқчи бўлдим. Пахта иши давом этган кунларда “Литературная газаета”да Расул Ғуломов деган одам ҳақида ёзишди. У Рашидовга мен сизга ёзганимдан ҳам юз маротаба ҳақоратли мактуб ёзган экан. Мен мухолифатдаги оддий фаолман. У эса, Рашидовнинг ёнидаги катта мулозим экан. Шунга қарамай, Рашидов ўзини онангни, хотинингни деб сўккан бу одамни йўқотиб юбормаган экан. Ҳатто “текширинглар у ҳақдур, уни шу қадар аччиқ гапларни айтишга ундаган нарса адолатсизлик бўлса керак”, деб мактубнинг теппасига ёзиб қўйган экан. Шу хатни нусхасини ҳам чоп этишибди. Ана шу нарса мени ҳам сизга мактуб ёзишга ундади. Балки сизни инсофга чақира олараман, балки тош юрагингизни жунбушга келтирарман, деб ўйладим.

Унутманг, сиз ёмонлик қилсангиз ҳам, яхшилик қилсангиз ҳам узоқ вақт тахтда қоласиз. Чунки сизни ер ости кучлари қўлламқода, чунки сизни зимдан урус оғаларингиз қўллаб турибди ва энг асосийси сизни ўзингиз мансуби бўлган махфий хизматлар дастакламоқда. Ёмонлик қилиб ўтсангиз ҳам сизни кўп гапирадилар ва яхшилик қилиб ўтсангиз ҳам.

Биласизми, сизнинг юзингизда нур йўқ, меҳр йўқ. Қўрқинчли юзингиз бор. Кўзингизда шўъла йўқ, совуқлик ёғилмоқда. Қарашларингизда ғаззаб ва нафрат қоришиқ. Гапларингизда таҳлика ва зулм бор. Булар битта халқ учун жуда ҳам оғирга тушадиган нарсалар.

Худойим шайтонни, яъни иблисни йўлдан қайтара олмаган деган гап бор. Аммо шайтонга унинг шайтонлигини айтгани учун у ўзини панага олган экан. Сизни мен ва мен кабилар йўлдан қайтара оламизми йўқми билмайман, бизда Худонинг қудратидан зарра қадари ҳам йўқ, аммо сизга кимлигингзини айтишимиз керак. Балки бизнинг гапларимиз сизни жиноятлардан, бу халқни оёқ ости қилишдан сақлаб қолса…”

Шу пайтда кучли портлаш садоси эшитилди. Каримов ўрнидан туриб, дераза ёнига келди. Ҳукумат биноси томондан кўкка тутун ўрлаётган эди. У қабулхона эшигини очди. Алматов ва бошқалар шу ерда эдилар.

-Форманг жуда ярашибди,-деди унга Каримов. Алматов деярли форма киймас эди. Аммо бугун Каримовнинг талаби билан кириб келганди. Улар биргаликда ҳукумат биноси ёнига келганларида ҳамма ёқ остин-устун эди. Кимдир қичқирган, кимдир йиғлаган. Кимдир ярадор, кимдир эсанкираб қолган…

-Ўзимизникилардан ҳеч кимга ҳеч нарса бўлмадими?-деди Каримов Алматовга Вазирлар маҳкамаси мажлисига деб бу ерга тўпланган вазирларни назарда тутиб.

-Йўқ, ўзимизникилар эсон-омон!-деди Алматов “ўзимизникилар” калимасига урғу бериб.

Алматов илк бор Каримовдан баъзи одамлар ҳақида ғамхўрлик қилишдек бир гап эшитганди. Чунки Каримов учун вазирлар ва тупроққа қоришган одамлар орасида фарқ йўқлигини у билар эди. Шунинг учун, хато қилиб қўйганини англади. Каримов аслида нега вазирлардан бир-иккита тупроққа қоришмади деб сўраганди. Чунки бир-икки вазир ўлса, шунда бу воқеанинг хабар майдони янада кенгроқ бўлади, деб ўйлаган.

Зотан илгари бу амалиёт ҳақида гаплашганда у Алматовга׃
-Бу дунё жуда ҳам қизиқ. Оддий одамлардан мингтаси ўлса ҳам бировнинг парвойига келмайди. Аммо битта вазир ўлса, беш кун тўхтамай гап қиладилар. Ваҳоланки, ҳаммаси бир гўр. Лекин дунё шуни истайдими, демак, у ейдиган овқатни ҳозирлаш керак,- деган эди.

Алматов Каримовнинг юзига қараган эди, унинг кўзларидан қониқмаслик ҳиссини англади ва унинг ёнига яқинлашиб қулоғига пичирлади׃
-Ишимизда камчилик бўлди. Рухсат берсангиз кейинги объектга ўзим бораман, балки шу билан ўзимни оқларман, сизнинг олдингизда гуноҳкорман,-деди.

Каримов унинг кўзига қараб заҳарханда жилмайиш қилди ва
-Етиб бороласанми?-деди.

-Ҳар бирининг орасида беш дақиқа вақт бор. Бизнинг идорамиз учинчи ва мен етти минутда етиб бораман. Уч минут запасим ҳам бўлади,-деди жиддий оҳангда.

Чунки Алматов катта хато қилинди ва энди қутилишнинг имкони йўқ, барибир ишдан ҳам кетдим, деб ўйлаётган эди. Ишдан кетиб қутилмаслигини ҳам яхши биларди. У Каримовнинг одатини билади. “Қамоқда чиритаман” деса, чиритади. Ҳар қандай баҳона билан қамоқда сақлайверади. “Йўқотаман”, деса йўқотади. Мана шу ички қўрқув Алматовнинг гапларига жиддийлик бериб, Каримовда шубҳа уйғотмади.

Аммо Каримовнинг вақтни суриштиргани унинг юрагини ўйнатиб юборди. Демак, мендан воз кечди. Фақат битта йўли ׃

-Кўраяпсанми буни? Ерга кирсанг қулоғингдан, осмонга чиқсанг оёғингдан тортиб келиш учун асос бўлади. Истаган пайтда бу делони очаман ва сени Жаслиққа юбораман. Соқоллиларнинг олдида бесоқол бўлиб юрасан!-деди.

Алматов қандай қилиб қутилиш ҳақида кўп ўйлаган. Бир марта Нодирхон унга׃
-Истасангиз, Москвада болалар бор ва диагноз сифатида даволанмас бир касални қўйиб беришади. Йўлига даволаниш деб қутилиб кетасиз,-деди.

Алматов Нодирхоннинг оғзига урганди ва
– Мен оқсоқол билан битта вагондаман. Тушиб қолиш йўқ,-деганди.

Мана энди кутилмаганда у ўлим билан юзма-юз бўлиб қолди. Чунки Каримовнинг ҳукумат мажлисини бир кун орқага олганини ҳам ҳозир англаган эди. Одатда баъзи вазирлар ростдан ҳам касал ёки узоқроқ жойда бўлсалар мажлисга келмаганлари учун баҳона топишарди.

Аммо кечиктирилган мажлисга ҳеч қандай баҳона ўтмасди. Улар ўта жиддий масала борлигини ва Каримовнинг нимадандир жаҳли чиққанини билиб қолишарди. У фақат жаҳли чиққандагина олдиндан белгиланган мажлисни қолдирарди. Ёки кимларнидир ишдан олмоқчи бўлса ҳам шундай қиларди. Демак, у масаланинг мана шу жиҳатига ўта жиддий қараган ва бир неча вазир ярадор бўлиши ёки ўлиши ҳужумни катта воқеага айлантиради, шундан кейин хохлаган ишимни қиламан, норозиларнинг ҳаммасидан қутуламан, деб ўйлаган. Энди мени ана шу вазирларни қутқариб қолди, деб ўйлайди ва ишимни расво қилади, деб қурқувга асир тушди.

Каримов׃
-Бу ишни қилганларни қачон топасан?-деди унга баланд овозда.
-Бир ойда ҳаммасини судга олиб чиқаман. Ҳозир қўлимда ип учлари бор ва аллақачон ишни бошлаб юбордик,-дея жавоб қилди.
-Ҳаммасига ўзинг бош-қош бўласан!

Алматовнинг кўнглида қуёш порлади. Демак, у мени асраб қолди, ҳали ҳам менга ишонади, деб ўйлади. Айниқса, Иноятов ва бошқаларнинг олдида мана шундай дейиши унинг кўнглини тоғдай кўтариши эди. Каримов ундан амалиётнинг зарбаси суст бўлишида қўли бўлганларни жазолашни сўраётган эди ва Алматов буни тушунди.

-Қани иккаланг икки томонимга ўт. Кучимов тирикми? Чақирларинг, халққа айтадиган гапларимиз бор,-деди Каримов икки генерални икки ёнига олиб.

Телевидениенинг раиси Кучимов ҳукумат мажлисига келган ва аллақачон Каримовнинг кўзига ташланиш учун атрофда типирлаб юрганди. Мажлисга деб келган операторлар ҳам чақирилди. Каримов ҳукумат биносининг эшиги қаршисига ўтди. Ярадорларни ташишаётган пайтда видеотасмага тушишини истарди.

У Кучимовга «Сен суратга олавер” деган ишорани қилди ва ўзи Алматов ҳамда Иноятов билан гаплашиб тургандек ҳолат яратди. Шу пайт Миллий банк ёнида кучли портлаш юз берди. Каримовнинг кўнгли кўтарилди ва бир зум хаёлга берилди׃ Мени кўрганлар, мана қандай қаҳрамон одам бизни бошқармоқда, деб ўйлайдилар. Бундан ўн йил олдин Бўкада месхет туркларининг уйларини ёққанларида от минганим кейин қанча фойда берди. Ҳужжатли филмларда кўрсатилди, китобларда ёзилди. Бу менга катта обрў олиб келди. Мана энди бу воқеанинг қаҳрамони ҳам ўзим бўламан. Бир томонда портлашлар ва мен қўрқмасдан ўртада турибман…

Аслида эса бу Каримовнинг катта хатоларидан бири бўлганди. Худди мана шу манзара жуда кўпчиликда шубҳа уйғотди. Чунки ҳар қандай одамда ҳам ўзини ўзини ҳимоя қилиш инстинкти бўлади. Унга қарши ҳужум уюштирилган бўлсаю у дарҳол воқеа жойида пайдо бўлса? Бунинг устига яқиндаги бир жойда кучли портлаш амалга оширилсаю у бундан қўрқув эмас, қониқиш ҳис этса?

Каримов одамларга “Паникага тушмангалар!” деб воқеа жойидан хонасига қайтар экан, чўнтагидаги мактубни чиқариб,

“Инсоннинг яхшиликка томон одимлаши бировни кечиришдан бошланади. Бировни кечирсангиз енгиллик ҳис қиласиз. Руҳингизда, дилингизда енгил бир мағрурлик пайдо бўлади. Бу қилган яхшиликнинг ажри, мукофотидир. Мен сизга оғир гапларни ёздим. Сиз мени бир кечириб кўринг. Бу сизнинг янги ҳаётга илк одимингиз бўлади. Кечиришга ўрганиш томон сафарга чиққан бўласиз. Разолатдан, ёмонликлардан узоқлашган бўласиз. Акс тақдирда разолат ботқоғига ботишингиз мумкин. Сизга кечириш бахтига муяссар бўлишингизни истаб Қорабой, 1992 йил”.

-Ма бу хатни делога тирка. Бу одам азалдан менга қарши бўлганини исботловчи бундан кучли далил тополмайсан…

Алматов бу хатнинг нусхасини илгари ўқиган эди. Бундан етти йил аввал. Ўшанда Алимов хатнинг нусхасини унга кўрсатиб, бу оиладан сен ҳам кўз-қулоқ бўлгин, деган эди. Аммо кейин бу оила МХХ ихтиёрига ўтгани учун у бошқа оилалар билан шуғулланди. Охирида яна ўзига ўтди. Мана энди орадан етти йил ўтиб, ўша хатнинг асл нусхасини ушлаб турибди.

Аслида Алматовни қўрқитгани ҳам мана шу. Каримовнинг тоқати. У бировни жазолашга шошмайди. Йиллаб кутади ва йиллар давомида жазолаб боради. Унда гина жуда ҳам кучли ва душманини тор-мор қилгунча тинчимайди. У жуда моҳир овчига ўхшайди. Ўлжасини узоқ пойлайди ва шундай урадики, ўнгланиб олишига вақт қолдирмайди.

Бир зумда хаёлига келган бу фикрни қувган Алматов яхши нарсалар ҳақида ўйлашга уринди׃ Мана у менга ишонмоқда. Ишонмаганда бу мактубни менга берармиди?..

Ахир амалиётнинг четдагиларни ҳам бу ишга аралаштириш қисмини бошқага ишонган бўлса-да, барбир Нодирхон орқали мени ҳам хабардор қилиб турди. Ўзи ҳам жуда зўр иш бўлди. Ҳаммасини тузоққа илинтирдик. Ишни ўтизга етмиш қилдик. Ўттизи биздан бўлди. Етмишини улар ташкил қилдилар. Бир нарсага ишонмаган одамларни бошқариш жуда қийин. Аммо ишонган одамларни бошқариш осон экан. Қамоқда ўтирган беш олти киши орқали ташқаридагиларни қўғирчоқдек ўйнатдик. Улар ҳеч қачон ҳеч нарсадан хабардор бўлмайдилар. Аммо қолган ўттиз фойизи-ўзимизникиларни тинчитиш керак. Бу ишни Нодирхонга айтган эдим. Уларни тутдай тўкиб ташлаган бўлса керак. Орада на у ёқнинг ва на бу ёқнинг одами бўлганлар ҳам бор. Уларни ҳам йўқотиш керак. Бир кунмас бир кун ҳиди чиқса, каллам кетади…

Алматов ана шу ўйларини амалга кўчириш билан банд экан мажлиснинг вақти бўлиб қолганди. Мажлисда балки бошқача йўл тутсам бўлармиди, деб ўйлаб қолди. Чунки бир қанча ёш йигитнинг ёстиғини қуритиб юборишга бевосита буйруқ берганидан кўнгли алланечук бўлганди. Илгарилари бундай ишларни қилганда, мен аскарман, теппадан буйруқ эмас эди. Шунинг учун ҳам ҳукмни ўзи бериб юборди. Дунё қизиқ. Жаллоднинг кўнглидан ҳам гуноҳ ҳисси ўтар экан.

-Алматов, бу аблаҳларнинг бошини сабчадек узиб ташланг!

Бу гап Алматовга енгиллик бағишлади ва кўнглида пайдо бўлган гуноҳ ҳисси ўрнини қилган ишидан мағрурлик туйуш туйғуси эгаллади.

…Бутун мамлакат бўйлаб қама-қамалар бошланиб кетди.

(ДАВОМИ БОР)

Жаҳонгир Муҳаммад

http://turonzamin.org/2015/04/13/assassin11-2/#more-24128