Шифокор қизимнинг мияси чайқалган деб айтди

Мен куни кеча қизимнинг мактабда боши ёрилганлиги тўғрисида хабар тарқатгандим. Мудҳиш кун мен учун худди бир асрдек ўтганди.На қизимга савол
беролдим, на урган болага қаттиқ гапира олдим.Хуллас мен шок ҳолатида
қолдим. Қизимни мактабдан олиб келгандан сўнг,бироз тамадди қилиб олишини
айтдим, аммо қизим “егим йўқ ая,кўнглим айнияпти” деб айтди.

Мен озгина ҳеч бўлмаганда кефир ичишни айтдим.Қизим рад этди.
Бошига зарб еган,бироз дам олсин дедим.

Қизимга ҳалақит бермадим.Менинг ҳам уйқум йўқ,унинг ҳам уйқуси йўқ эди.
Сочини эринмасдан яра атрофини қирқиб олдим,обработка қилдим. Спирт
билан артдим,йод қўйдим.

Эрта тонг бўлди,ухламаганимдан бошим лўқ–лўқ оғрир эди.
Мен ҳам онаманманда болам учун куяман,ёнаман.Энди иштаҳаси очилгандир
деган мақсадда синглиси билан нонушта қилишни сўрадим.
Қизим яна рад қилди”Егим йўқ,кўнглим айнияпти”!
Мен мажбурлаб ичирмоқчи бўлгандим,унамади.

Тўғрироғини айтсам,мен ҳам шу Ўзбекистоннинг фуқаросиман,мен  шу юртда
туғилдим,ўсдим,улғайдим. Ўша куни рости миям умуман тормозланди.Ҳаттоки аналгин, демедрол қилиб қўйиш ҳам ҳаёлимга келмади.
Стресс менда ўта кучли бўлди.Менинг аҳволимни ҳар бир она яхши тушунса
керак деб ўйлайман. Менинг кўзимни олдидан катта фарзандимнинг кома ҳолати ўтди.Қизим ҳам шу ҳолатга тушадими деган ваҳима кўз ўнгимда гавдаланди.

Эртаси куни қизимни яна қайт қилгиси кела бошлагандан сўнг,мен мажбур
бўлдим шифокорга олиб боришга. Оилавий поликлиникага, илгариги 1- сонли  болалар шифохонасига мурожаат қилиб бордим.
Аввал неврапатологга учрадим, у шифокор мени травматологга учрашишимни
маслаҳат берди. Қизимни травматолог кўриб, у билан савол жавоб қилди.Қизим стулни кўтарганида темир оёғи келиб текканини,кўзини олди қоронғилашиб,қайт
келгиси келиб қолганини,оқаётган қондан қўрқиб кетганини ва қалтираб
қолганини ҳам ўша ерда айтиб берди.

Шифокор қизимни сотресения олган деб айтди.Кўзимга дунё қоронғу кўринди.
Шунчалик шўрпешона бўламанми?-деган саволни қайта-қайта ўзимга
бердим.Оёқларим бўйсунмай,оёқ-қўлим яхлай бошлади.
Тилга кирдим,шифокордан дори-дармон ёзиб беришларини қизимни обдон бе-
асорат даволатишимни айтдим.

Қизимни  иштаҳаси йўқлигини, қайт қилгиси келаётганлигини ҳам билдирдим.
“Бошга жароҳат олган қизингиз, синглим”-дедилар шифокор.
Тўрт кунлик лечения,парҳез ва кўпроқ дам олиш кераклигини ҳам айтдилар.
Поликлиника олдидаги дорихонадан дарҳол айтилган дориларни олдим ва ўша
заҳотиёқ уколларни ҳам олдиртирдим.
Бугун иккинчи кун Оллоҳга шукур қизим нималардир егиси келаётганини
сўради.Мендан бахтли инсон йўқ эди.Нима қилай шифокор парҳез қилишини
қаттиқ тайинлаган, мен бироз сабр қилишини  билдирдим.

Мен мана бугун ҳаётга қайтдим,онани яратмасин экан азизлар.Менга далда
берган дўстларимга, ҳамда ҳар дақиқа ёнимда бўлган мактаб
ўқитувчиларига,қизимни даволаётган шифокорига ҳам ўз
миннатдорчилигимни билдираман.

Дўстлар яхшиям сизлар борсизлар.Олисда бўлсаларингизда далдаларингиз
ҳам менга қувват бўлди.
Раҳмат сизларга дўстлар!
Фарзандимнинг кулгуси, ҳар қанча олтиндан ҳам зиёддир.

Гулшан Қораева
Ўзбекистон Инсон Ҳуқуқлари Жамияти
Қашқадарё вилоят бўлими раиси
13– сентябрь, 2014-йил.